ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΡΙΓΚΙΠΑ

Μια τυχαία συνάντηση με έναν παλιό αναρχικό φίλο και εκδότη, που ήμασταν μαζί  στους  Οικολόγους –Εναλλακτικούς,  μου θύμισε τα βιβλία, που διάβαζα στα φοιτητικά μου χρόνια.

Ανάμεσα σε αυτά και ο Πιότρ Κροπότκιν, αναρχικός  με μεγάλη επιστημονική κατάρτιση για την εποχή του και με τον τίτλο ευγένειας  του πρίγκιπα.

Ξαναδιαβάζοντας την «Αναρχική Οργάνωση της Κοινωνίας» δεν μπορείς παρά να αισθανθείς πολύ άνετα ως  πράσινος , από την παρουσίαση του αιτήματος , ότι η κοινωνία μπορεί και πρέπει  να οργανωθεί σε τοπικές κοινωνίες –«κοινότη-τες»  τις αναφέρει ο Κροπότκιν.

Τοπικές κοινωνίες :αίτημα  του οικολογικού κινήματος ,που συνδυάζει τον έλεγχο της περιβαλλοντικής ισορροπίας και την ανάπτυξη της δημοκρατίας της βάσης .

Βέβαια δεν είναι απαραίτητα αίτημα των «οικολόγων» της πράσινης ανάπτυξης, οι οποίοι απλά στοχεύουν στο να βάλουν πράσινο φόντο σε ένα σύστημα ,που καταρρέει.

Σίγουρα οι απόψεις του Κροπότκιν είναι απόψεις για την εποχή του. Αυτό να λέγεται, γιατί όσα υποστηρίζει για την βιομηχανία και τις μεταφορές , τα υποστη-ρίζει σε σχέση με την κλίμακα της εποχής του. Μακρινή σχέση έχουν με τα υπερ-μεγέθη του σήμερα.

Σημασία όμως έχει η αναφορά ,πως τις  κοινότητες του ο Κροπότκιν, δεν τις θεωρεί σαν οπισθοδρόμηση, δηλαδή σαν μια επιστροφή στο παρελθόν, μιας απλής ,πρωτόγονης οργάνωσης .

 Αντίθετα τις θεωρεί σαν μια εξέλιξη προς ένα νέο μέλλον, που χαρακτηρίζεται από μια πολυπλοκότητα, συμβατή με τις ανακαλύψεις της κάθε εποχής (σκεφτείτε το διαδίκτυο σήμερα). Μπορεί να είναι μια καινούργια , σύγχρονη 
οργάνωση της κοινωνίας . 

Σίγουρα πιο ζωντανή από το σήμερα , με κέντρα το Βερολίνο, την Νέα Υόρκη, την Μόσχα και γύρω τους έναν απέραντο ανθρώπινο χυλό.

Εντύπωση βέβαια μου έκανε πως αναφορά στον Κροπότκιν διάβασα πρόσφατα και στο βιβλίο ενός κοινωνιολόγου ,life style περσόνας ,που έχει γνωστός για τις γαστρονομικές του συμβουλές.

Μήπως ανατρέχουμε πολλοί πια, σε "ακραίες" απόψεις; 

Ο σημερινός κόσμος τελικά, εμπνέει εμπιστοσύνη όλο και λιγότερο.

Χαραλαμπάκης Γιάννης